Dag 10

We werden door Jesse, zoon van Angelique, naar het busstation gebracht. Het kostte veel moeite om onze 6 tassen en 1 tv in de laadruimte onder de bus te krijgen. De bus leek erg op een schoolreisjesbus, zoals papa het noemde. Alle bagage, van alle mensen, kregen ze met duw en stuwwerk in de bus. Er hoefde niets boven op.

Met een uur vertraging gingen we op weg. De busrit was lief gezegd een nachtmerrie: enorm harde muziek door de bus heen, stinkende crackies voor ons, diareelucht, smalle stoelen en een nog smaller gangpad, dus iedereen die daar door heen liep botste tegen ons aan. 

We zijn aangekomen met al onze spullen en alles is heel gebleven.

In Kawambwa kwamen we pas 06:00 uur aan. Angel, de taxichauffeur die sr Maria voor ons geregeld had, was iets te laat.  En dus waren er veel taxi's chauffeurs die ons in hun taxi wilden hebben. Die moesten we allemaal teleurstellen en uiteindelijk van ons af slaan.

Angel kwam met een gewone auto. Ik (Casper) dacht: " dit is veel te klein voor al onze spullen." Maar met wat handig touwwerk van Angel en improvisatie van Bastiaan, paste de koffers (alle 6) in de achterbak en de tv bij papa, mama en Ziske op schoot. Ik moest voorin, omdat ik de grootste ben. 

En zo gingen we op weg naar Kacema Musuma...